شبکه های کامپیوتری

پروتکل

پروتکل (Protocol)، توافقی درباره نحوه تبادل اطلاعات و تفسیر آنها توسط برنامه های مخابره کننده است. پروتکل مشخص می کند بسته ها چگونه سازماندهی شده اند (ساختار بسته ها چگونه است). به عنوان مثال اطلاعات مقصد در کجای بسته قرار دارند و اندازه آنها چقدر است. علاوه بر این مشخص می کند که اطلاعات چگونه باید تفسیر شوند.

IP

آی پی ، آدرسی است که به هر کامپیوتر متصل به اینترنت اختصاص داده می شود تا بتوانیم به وسیله آن آدرس ،به همان کامپیوتر دسترسی داشته باشیم.به عبارت دیگر در شبکه هر کامپیوتر دارای یک آدرس 32 بیتی می باشد. که به چهار عدد در مبنای هشت بیتی تقسیم می شود. این آدرس یک عدد ۳۲ بیتی است و برای راحتی بصورت زیر نوشته میشود: xxx.xxx.xxx.xxx که منظور از xxx عددی بین ۰ تا ۲۵۵ است .مانند 192.168.1.54 آدرسهای IP نشان دهنده ارتباط با شبکه هستند و حاوی اطلاعاتی درباره سیستم مرتبط شده به شبکه و آدرس خود سیستم هم می باشند.از آنجا که ابزارهای خاص روی یک شبکه ، آدرس های IP کامل خودشان را دریافت می کنند، لذا آدرسهای IP اغلب به عنوان مشخصه های کامپیوتر ها تلقی می شوند.

توجه : هر چند که برای کامپیوتر ها بهتر است که مدیریت آدرسها در قالب باینری باشد ولی بیشتر افراد می دانند که یک طرح آدرس دهی که نیاز به اطلاعات باینری 32 بیتی داشته باشد خیلی دست و پا گیر خواهد بود . بدین دلیل آدرس های IP معمولا به فرم دهدهی با نقطه از هم جدا نوشته می شوند. در این فرم ، هر عدد هشتایی به معادل ده دهی خود تبدیل می شود و هر عدد با یک نقطه از بعدی جدا می شود.

کلاس های آدرس : متخصصان شبکه با توجه به نیازمندیهای شبکه تصمیم به استاندارد سازی آدرس ها گرفته اند.و همین امر سبب ایجاد کلاسهای مختلف شبکه شده است. که باید با توجه به نیاز هر شبکه از آن استفاده نمود. آدرس IP در پنج کلاس رده بندی می شوند و عدد اول هر آدرس نشان دهنده کلاس آن آدرس است.